Po

Ponoć święta, to czas odpoczynku i regeneracji.

Powiedzcie to kobietom, które najpierw tydzień przed sprzątają i gotują, potem, w trakcie skaczą wokół gości, a na koniec sprzątają.

Powiedzcie to mnie, która świąteczne noce spędziłam uspokajając przebodźcowanego Tymona. Radość dnia, blask światełek i kolory nowych zabawek, odreagowywał upiornym wrzaskiem trwającym od godziny dwudziestej pierwszej do wpół do pierwszej. Następnie wyciszał się smutnym kwileniem kolejne 20-40 minut, by wreszcie zasnąć na mnie.

Podejrzewam, że gdybym założyła bloga PO porodzie, to w nazwie nie byłoby (zadziornej) strzygi, tylko (przemęczona) panda...

Przed nocnym fochem

Ale warto. Poranna radość po odkryciu, ze zabawki nadal są, a choinka wciąż się zieleni i można kraść z niej bombki sugerują, że Tymon docenia Magię, którą świątecznie podarowała mu cała rodzina.

Ta łyżka nie jest do jedzenia, tylko do czesania...

Dałabyś mandarynkę, a nie się gapisz...

Agnieszka też docenia. Spokojniej, z godnością. Ktoś w tym domu musi zachować twarz. No, chyba, ze mama wyjdzie. Wtedy w ryk. Mamy zaczątki lęku separacyjnego chyba. I może nadchodzą zęby (pusty śmiech na wspomnienie ząbkowania Tymona - nadchodziły od czwartego miesiąca życia, do trzynastego).

Oczywiście wszelkie brewerie należy wyczyniać w gronie najbliższej rodziny. We własnym mieszkaniu. Prababci, Ciociom i Wujkom nie pokazuje się innej twarzy, niż ta szeroko uśmiechnięta.

Kurcze, mało mi. :)